Η διακήρυξη μας

ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ

ΙΑΤΡΕΙΟΥ – ΦΑΡΜΑΚΕΙΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ

Οι στιγμές που ζούμε σαν κοινωνία είναι κρίσιμες. Η Τρόικα και το πολιτικό της προσωπικό διαλέγουν να θυσιάσουν την κοινωνική πλειοψηφία, τις ανάγκες και τα δικαιώματά της για να αντιμετωπίσουν την κρίση σε βάρος των εργαζομένων, ώστε να διασφαλιστούν οι δανειστές.

Δύο χρόνια μετά την έναρξη της θεραπείας-σοκ που έχει επιβληθεί στην Ελλάδα, ο απολογισμός της είναι καταστροφικός και απάνθρωπος, αγγίζοντας τα όρια μιας ανθρωπιστικής κρίσης. Η ανεργία και η φτώχεια αυξάνουν ραγδαία, χιλιάδες άνθρωποι πετιούνται στο περιθώριο.

Αυτά που συμβαίνουν στο χώρο της υγείας δημιουργούν ένα δραματικό τοπίο. Από την μια η εμπορευματοποίηση της υγείας και οι δαπάνες του δημοσίου να μειώνονται δραματικά, από την άλλη το κράτος που αποσύρεται από την στοιχειώδη ευθύνη να καλύψει ακόμα και τις πιο βασικές υγειονομικές ανάγκες. (σύμφωνα με στοιχεία 20% του πληθυσμού της χώρας μας δεν έχει πρόσβαση στο ΕΣΥ). 

Η «λειτουργία» του ΕΟΠΥΥ που σφαγιάζει τις παρεχόμενες υπηρεσίες, τα 5 ευρώ για επίσκεψη στα τακτικά ιατρεία, η πληρωμή του συνόλου του κόστους νοσηλείας και των εργαστηριακών εξετάσεων για τους ανασφάλιστους, η καθιέρωση της συμμετοχής στα φάρμακα και σε όλες τις εξετάσεις, το κόψιμο φαρμάκων ευρείας χρήσης και η περικοπή των επιδομάτων των κοινωνικά ευπαθών ομάδων, έχουν καταργήσει ουσιαστικά το δικαίωμα στην δωρεάν περίθαλψη.

Γεγονός που για τον φτωχό, τον άνεργο, τον βαριά και τον χρόνιο πάσχοντα σημαίνει ολοκλήρωση του κοινωνικού του αποκλεισμού, ραγδαία επιδείνωση της υγειονομικής του κατάστασης, απόλυτη μιζέρια και πρόωρο θάνατο. Έχουμε πλέον ένα σύστημα υγείας τύπου ΔΝΤ, το οποίο όπου έχει εφαρμοσθεί, έχει ρίξει το προσδόκιμο επιβίωσης κατά 6-7 χρόνια!

Πολίτες της Λάρισας, υγειονομικοί και άλλοι, πήραμε την πρωτοβουλία για την λειτουργία στην πόλη μας ενός ιατρείου-φαρμακείου κοινωνικής αλληλεγγύης, που θα προσφέρει σε μόνιμη βάση, χωρίς καμιά απολύτως οικονομική επιβάρυνση, πρωτοβάθμια ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε όλους ανεξαιρέτως τους ανασφάλιστους συνανθρώπους μας, επιδιώκοντας και πιέζοντας την πολιτεία να εξασφαλίζει δωρεάν την αναγκαία πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια περίθαλψη, νοσηλεία και αποκατάσταση. Παράλληλα με ένα ευρύτερο κίνημα που θα διεκδικεί ένα πραγματικά δημόσιο και δωρεάν καθολικό σύστημα υγείας.

Δεν έχουμε την πρόθεση, ούτε την αυταπάτη για τη δυνατότητα υποκατάστασης του κράτους που αποσύρεται από την ευθύνη παροχής του δημόσιου αγαθού της υγείας. Όμως έχουμε το δικαίωμα του κοινωνικού ελέγχου, σε αυτό.

Έχουμε πλήρη επίγνωση των δυνατοτήτων της αλληλεγγύης στο χώρο της περίθαλψης και του δύσκολου έργου που θα αντιμετωπίσουμε, λόγω των τεράστιων αναγκών που έχουν δημιουργηθεί.

Έχουμε όμως την πεποίθηση πως η αλληλεγγύη και η υπεράσπιση δικαιωμάτων εκτός από διακηρυκτικό λόγο απαιτεί και συγκεκριμένες δράσεις και ότι δίκτυα αλληλεγγύης σε όλα τα πεδία είναι σήμερα απαραίτητα για την διατήρηση της ανθρωπιάς μας, της συνοχής του κοινωνικού ιστού, αλλά κυρίως για την επαναθεμελίωση σχέσεων που να ξαναχτίζουν συλλογικότητα και να αντιστρατεύονται στην πράξη τον
ατομικισμό, τις διακρίσεις και την εκμετάλλευση.

Μετατρέπουμε την κοινωνική αλληλεγγύη, από φιλανθρωπία που επιδεικνύουν αυτοί που έχουν αμύθητη περιουσία ενώ μας κλέβουν, σε βαθιά πολιτική πράξη συλλογικής αντίστασης, υπενθυμίζοντας πως το συλλογικό συμφέρον είναι δυνατότερο από το ατομικό και πως υπάρχουν πράγματα που δεν πωλούνται στο εμπόριο ούτε αγοράζονται στα χρηματιστήρια.

Παίρνουμε αισιοδοξία από ανάλογες πρωτοβουλίες σε άλλες πόλεις της Ελλάδας και

Απευθυνόμαστε σε όλους τους κοινωνικούς φορείς, συλλόγους και σωματεία καθώς και στις εκλεγμένες δημοτικές αρχές της περιοχής και όλους τους απλούς πολίτες, ζητώντας την ηθική και υλική στήριξη τους. 

Η υλική στήριξη αφορά οικονομική ενίσχυση εφάπαξ ή σε σταθερή ετήσια βάση για την πληρωμή του αναγκαίου χώρου και των πάγιων εξόδων του, τον ιατρικό εξοπλισμό και τα φαρμακευτικά και άλλα αναλώσιμα.

Καλούμε τους υγειονομικούς της πόλης να πλαισιώσουν με την παρουσία και συμμετοχή τους αυτή την προσπάθεια.

Στην πλήρη ανασφάλεια, στην ανεργία, στην κατάργηση δικαιωμάτων, στην εξαθλίωση και τους κοινωνικούς αποκλεισμούς αντιτάσσουμε την κοινωνική αλληλεγγύη και αυτοοργάνωση, ανοίγοντας δρόμους ελπίδας.
6/7/2012

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου